Πόσος έλεγχος ακόμη για μια μεριδούλα φαγητό;
Κάτι νέο παίζει στη λέσχη του ΑΠΘ… Παίζει νέο καθεστώς, αυστηρότερος έλεγχος και φυσικά εμπλοκή καλοπληρωμένων εταιριών security, με εκ νέου διεύρυνση του ελέγχου. Αυτό που αντιλαμβανόμαστε είναι ότι θέλουν να κάνουν τη λέσχη για «λίγους και καλούς», ενώ κλείνουν την πόρτα πλέον, σε αυτόν που καθόταν ίσως πέρυσι στο διπλανό τραπέζι από μας, στο συμφοιτητή μας που πήρε πια πτυχίο ή στο φοιτητή του ΠΑ.ΜΑΚ. που δεν έχει τα 3.5 ευρώ για να φάει στη δική του λέσχη. Ο αποκλεισμός προχωράει ακόμη πιο βαθιά. Στη μαύρη λίστα μπαίνουν φυσικά οι μετανάστριες, οι άνεργοι και άλλα καταπιεσμένα κομμάτια της κοινωνίας. Και φυσικά, αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Από τη μία συναντάμε την ολοένα και γενικευμένη επίθεση του κράτους και του κεφαλαίου σε ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, από την άλλη μια παλιά τακτική των εξουσιαστών, τον κατακερματισμό της κοινωνίας και την ανεύρεση αποδιοπομπαίου τράγου. Τι εννοούμε με αυτό; Αφενός, ολόκληρες ομάδες εξαθλιώνονται ακόμη περισσότερο και μένουν κυριολεκτικά πεινασμένες, αφετέρου κατηγορούνται για την κακή ποιότητα και τις μικρές μερίδες των φαγητών
Επί σειρά ετών έχουμε συναντήσει την προσπάθεια ελέγχου φοιτητικού πάσο στην είσοδο της λέσχης του Α.Π.Θ. Από πέρυσι ανακοινώθηκε η περίφημη «κάρτα σίτισης», την οποία έπρεπε να έχει ο φοιτητής και η φοιτήτρια για να μπορεί να μπαίνει στη λέσχη. Γιατί τελικά έχει σημασία να μη δείχνεις πάσο ή κάρτα σίτισης και να μην ανέχεσαι το εξευτελιστικό αυτό σκηνικό με τον έλεγχο που θέτει κριτήρια και περιορισμούς στο ποιος είναι αυτός που «αξίζει» ένα πιάτο φαί;; Σίγουρα όχι γιατί μας διακατέχει υπέρμετρη φιλανθρωπία, αλλά γιατί στεκόμαστε στο πλάι των καταπιεσμένων και μοιραζόμαστε τις κοινές μας ανάγκες. Το γεγονός ότι λέσχη έχει φοιτητικό αλλά και κοινωνικό χαρακτήρα, είναι κάτι που έχει κατακτηθεί μέσα από αγώνες εδώ και χρόνια.
Η λέσχη είχε ανέκαθεν φοιτητικό, αλλά και κοινωνικό χαρακτήρα. Το γεγονός ότι τυχαίνει να είμαστε φοιτητές/φοιτήτριες μας παρέχει εκ των πραγμάτων το προνόμιο να τρώμε στη λέσχη του Α.Π.Θ (μέχρι τα ν+2 χρόνια βέβαια..). Σήμερα αποκλείουν τους μη φοιτητές, αύριο θα αποκλείουν τους φοιτητές που δεν πληρούν τα κριτήρια για να βγάλουν την περιβόητη κάρτα σίτισης. Επίσης, ποιος μας εγγυάται ότι δεν θα γίνει το ίδιο που είχε συμβεί πριν λίγα χρόνια και στη λέσχη του ΠΑ.ΜΑΚ.; Η λέσχη από δημόσια έγινε ιδιωτική και από δωρεάν, ξαφνικά μπήκε αντίτιμο που έχει φτάσει σήμερα τα 3.5 ευρώ. Το πράγμα είναι φως φανάρι με την εντατικοποίηση και τους αυστηρότερους ελέγχους!!Ταυτόχρονα, βλέπουμε τις μερίδες όλο και μικρότερες και την ποιότητα ολοένα και χειρότερη. Σίγουρα δεν επιθυμούμε να επιστρέψουμε στην πρωταρχική κατάσταση που η λέσχη ήταν στο αποκλειστικό έλεγχο του κράτους. Το ζήτημα της σίτισης για μας εντάσσεται μέσα σε ένα πανεπιστήμιο ελεύθερο, χωρίς ανταγωνιστικές σχέσεις. Τώρα όμως απέναντί μας έχουμε τη διοίκηση του catering που επιμένει να τρώνε μόνο όσοι πληρούν τις προϋποθέσεις. Η λογική αυτή εντάσσεται στις προσπάθειες του κράτους για να επιβάλλει την πολιτική της αναδιάρθρωσης. Τι σημαίνει αυτό για μας; Η αναδιάρθρωση εντάσσεται στην τακτική του κράτους για ιδιωτικοποίηση και περεταίρω υποβάθμιση του πανεπιστημίου, που θα επικρατεί η λογική του «όλα πληρώνονται», τα μαθήματα που δεν περάστηκαν, τα συγγράμματα, το φαγητό.
Για όλους αυτούς τους λόγους στη λέσχη δεν δείχνουμε πάσο, δείχνουμε ταξική αλληλεγγύη. Ενάντια στους αποκλεισμούς και τους διαχωρισμούς, οργανωνόμαστε «από τα κάτω» και προτάσσουμε την αντίσταση και τους αδιαμεσολάβητους αγώνες. Σπάμε με την επιμονή, την αγωνιστικότητα και το δίκιο του-της καταπιεσμένου-ης και τους πιο αυστηρούς ελέγχους.
Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας