[:en]–Γιατί φέρεστε έτσι και σπάτε τα τάμπλετ στη λέσχη;
-Για να μπορούμε να τρώμε χωρίς κριτήρια, για να σπάσουμε τον έλεγχο, για να σπάσουμε τον τσαμπουκά του κράτους και της εταιρίας catering που επιβάλει κριτήρια διαλογής στη σίτιση των οικονομικά καταπιεσμένων.
Σε συντονισμό με αυτόνομα σχήματα και πολιτικά υποκείμενα αποφασίσαμε να βρισκόμαστε εδώ και να παρεμποδίσουμε για μια ακόμη φορά τον έλεγχο της επίδειξης πάσο ή καρτών σίτισης. Αναμφισβήτητα, εναντιώνονται στη κυρίαρχη λογική του κράτους, η οποία συνίσταται για ακόμα μία φορά στην διάκριση των ανθρώπων με βάση οικονομικά κριτήρια και στη προώθηση της ανταγωνιστικής λογικής -ότι μόνο μία μερίδα των φοιτητών μπορεί να έχει πρόσβαση στη λέσχη- αποκλείοντας αυτούς που δεν πληρούν τα περιβόητα κριτήρια ( όπως φοιτητές που έχουν ξεπεράσει τα ν+2 και αυτούς που δεν έχουν φοιτητική ταυτότητα, φοιτητές-τριες άλλων σχολών, άνεργους, μετανάστριες κτλ). Η «φοιτητική ταυτότητα» είναι μια παγίδα, καθώς προσπαθεί ακόμη μια φορά να κατακερματίσει κομμάτια της κοινωνίας και πιο συγκεκριμένα κομμάτια της τάξης μας. Η λέσχη είχε ανέκαθεν κοινωνικό χαρακτήρα και θα το διασφαλίσουμε με κάθε μέσο.
Θεωρώντας τον εαυτό μας κομμάτι του ευρύτερου ανταγωνιστικού κινήματος, και κυρίως κομμάτι των μελλοντικών αποκλεισμένων από τη λέσχη, θέλαμε να περάσουμε στην αντεπίθεση και να αποτρέψουμε τον έλεγχο καταστρέφοντας αυτό που τον “αναβαθμίζει”, τον αναπαράγει και τον προωθεί ως εμπεδωμένη συνθήκη, με στόχο να διωχτεί κάθε βαθμός ελέγχου, είτε αυτόν τον ορίζει ανθρώπινο χέρι, είτε τεχνικό μέσο. Δεν αποδεχόμαστε οποιοδήποτε διαχωρισμό δημιουργεί σχέσεις διχόνοιας ανάμεσα στους καταπιεσμένους. Η εναντίωση στη φράση “στη λέσχη θα τρώμε όλοι και όλες”, για μας ενσωματώνει τη κυρίαρχη αντίληψη των ανθρώπων που παράγουν και αναπαράγουν, μορφές κοινωνικού καννιβαλισμού, όπου οι επίπλαστες ταυτότητες-παγίδες, ορίζουν το κατά πόσο κάποιος είναι ικανός να έχει πρόσβαση σε ζωτικές ανάγκες. Δεν θα μπούμε στο ψευτοδίλλημα να γίνουμε οι διαχειριστές των οικονομικών του κράτους και στη προκειμένη περίπτωση της λέσχης. Δεν μπαίνουμε σε διαλεκτική με τους κρατικούς μηχανισμούς. Στεκόμαστε ξεκάθαρα ενάντια τους και παλεύουμε για την καταστροφή του καπιταλισμού και κάθε συστήματος που μας καταπιέζει και μας εκμεταλλεύεται.
Διεκδικούμε πρώτα για τους εαυτούς μας, όλα αυτά που θεωρούμε ότι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε. Μπορεί ο αποκλεισμός για ορισμένους να μοιάζει με επιβολή μιας πολυπόθητης “τάξης”, αλλά δεν είναι τίποτα παραπάνω από έναν καλοφτιαγμένο δρόμο για να παραχθεί κέρδος και μάλιστα με την ανοχή και τις ευχές των φοιτητών-τριων (αυτών των φοιτητών που θεωρούν την αλληλεγγύη ως αδίκημα και την καταπίεση ως αναγκαίο κακό). Η εικόνα της τεχνητής ευχάριστης ατμόσφαιρας, που πίσω της όμως κρύβονται εταιρείες catering, φράγκα και έλεγχοι, είναι αναγκαίο να σβηστεί μια για πάντα. Είναι η ίδια εικόνα που αν την γυρίσουμε ανάποδα θα δούμε χιλιάδες εξαθλιωμένους-ες να αγωνιούν για την καθημερινή τους επιβίωση.
Αυτό που σίγουρα αναρωτιόμαστε είναι πως, ενώ με μαθηματική ακρίβεια, η λέσχη είναι δεδομένο ότι θα γίνει για “λίγους και καλούς”, κάποιοι-ες, συνεχίζουν να δείχνουν πάσο και να υποτάσσονται στον έλεγχο. Για όλους αυτούς τους λόγους, λοιπόν δεν ανεχόμαστε κανέναν έλεγχο, κανένα μελλοντικό αντίτιμο κανένα διαχωρισμό, επιλέγουμε να μην δείχνουμε το πάσο μας και να προβούμε σε δράσεις για να αποτρέψουμε κάθε πράξη που αντιμάχεται τα ταξικά μας συμφέροντα. Η αδιαφορία, η απάθεια ή οποιαδήποτε επίδειξη «του προνομίου» σου είναι συνενοχή στον αποκλεισμό των καταπιεσμένων.
ΔΕΝ ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΠΑΣΟ- ΔΕΙΧΝΟΥΜΕ ΤΑΞΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΛΕΓΧΟ ΣΤΗ ΛΕΣΧΗ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΑΤΟΜΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΣΗ – ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας
(autonomopsixologias@gmail.com)
[:]