[:en]
Λίγα λόγια για το Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας
Καλώς ήρθατε στο ελληνικό πανεπιστήμιο: Το ελληνικό κιτς οργανωμένο και καταρτισμένο με ακαδημαϊκά χαρακτηριστικά! Αποστειρωμένοι χώροι που σφύζουν επιστημονικής ουδετερότητας, ντελιβεράδες πακεταρισμένων ιδεολογιών και πρακτικών στο φουαγιέ και καριερίστικες φοιτητικές ονειρώξεις. Ψάχνοντας μια ανάσα, σ’αυτό το πλαίσιο, βρεθήκαμε για να δημιουργήσουμε ρωγμές στο κυρίαρχο αναζητώντας το δικό μας χώρο και χρόνο.
Αποφασίσαμε να οργανωθούμε συλλογικά και αντιιεραρχικά σχηματίζοντας μια οριζόντια πολιτική παρέμβαση με αδιαμεσολάβητη δράση και αμεσοδημοκρατικά χαρακτηριστικά. Ως εκ τούτου επιλέγουμε συνειδητά να μην κατεβαίνουμε στις εκλογές και προτιμούμε τη συμμετοχή μέσα από συλλογικές διαδικασίες βάσης. Η λήψη αποφάσεων γίνεται μέσω σύνθεσης και συνδιαμόρφωσης απόψεων αποφεύγοντας τον εγκλωβισμό σε ιδεολογικές αγκυλώσεις και αντιμαχόμενες τον παραταξιακό γραφειοκρατισμό.
Ξεκινάμε με αφετηρία την φοιτητική ταυτότητα –καθώς βρεθήκαμε μέσα στο πανεπιστήμιο ως φοιτήτριες/φοιτητές- τείνοντας, όμως, να την ξεπεράσουμε και να συνδεθούμε με όλες τις κοινωνικά και οικονομικά καταπιεσμένες ομάδες. Έτσι, αντιλαμβανόμαστε τη συλλογικότητα μας ως μέσο διάχυσης ριζοσπαστικού λόγου και πρακτικών εντός, εκτός και επί τα αυτά του πανεπιστημίου.
Σε σύγκρουση με την κυρίαρχη αφήγηση που τοποθετεί το πανεπιστήμιο σε μια εξωκοινωνική σφαίρα εμείς το βλέπουμε ως ένα δημόσιο χώρο άρρηκτα συνδεδεμένο με το κοινωνικό. Εκεί λαμβάνουν χώρα κοινωνικοί και ταξικοί ανταγωνισμοί, στους οποίους εμείς παρεμβαίνουμε προκειμένου να τους οξύνουμε. Ο κυρίαρχος λόγος (ανα)παράγεται μέσα στο πανεπιστήμιο και επιβάλλεται από τα πάνω για να νομιμοποιήσει ιδεολογικά τη συγκεκριμένη πολιτική και κοινωνική συνθήκη καταπίεσης δημιουργώντας έναν εξειδικευμένο τύπο γνώσης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες της εντατικοποιημένης καπιταλιστικής παραγωγής.
Ειδικότερα στο πεδίο της ψυχολογίας, ο επιστημονικός λόγος αρθρώνεται και οριοθετεί το ‘’φυσιολογικό’’ και το ‘’μη φυσιολογικό’’ για να δομηθεί ένας συγκεκριμένος ανθρωπολογικός τύπος που θα διευκολύνει και θα επισφραγίζει την επιβολή της συνθήκης ελέγχου. Έτσι, η ψυχολογία προσπαθεί να ατομικοποιήσει τα ψυχοκοινωνικά ζητήματα πλασάροντας ένα αποπολιτικοποιημένο προφίλ επιστημονικής ουδετερότητας. Η διαχρονική καύλα των ψυχολόγων να αναγνωριστούν ως επιστήμονες με όρους θετικών επιστημών προϋποθέτει και προδιαγράφει την αποκοπή της Ψυχολογίας από την κοινωνική της βάση.
Η οργή μας δεν μετριέται με SPSS και στατιστικούς όρους.
Αντιστεκόμαστε συλλογικά στην υποτίμηση των ζωών μας.
Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας ★