[:en]Αφίσα σχετικά με το μακεδονικό και τα συλλαλητήρια που κολλιέται από την απόδραση-αυτόνομη παρέμβαση στη νομική, αυτόνομη παρέμβαση στους ηλεκτρολόγους μηχανολόγους, το αυτόνομο σχήμα πα.μακ. και το αυτόνομο σχήμα ψυχολογίας.
[:]
[:en]Soiree vol.2 [:]
[:en]Σουαρέ για την οικονομική ενίσχυση του αυτόνομου σχήματος ψυχολογίας.
Πέμπτη 1/3 στις 22:00
στο φουαγιέ του βιολογικού
[:]
[:en]ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΚΟΥΜΕ ΓΙΑ ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ “ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝ” ΣΤΑ ΓΑΛΑΝΟΛΕΥΚΑ[:]
[:en]Πανό αλληλεγύης σε Libertatia & συλληφθέντες της 22/1[:]
[:en]Πανό που κρεμάστηκε στις 25/1 από τα αυτόνομα/ελευθεριακά σχήματα στο Πολυτεχνείο ως ένδειξη αλληλεγύης στην κατάληψη Libertatia και στους 4 συλληφθέντες και 1 συλληφθείσα της πορείας της 22/1.
[:]
[:en]Psy movie sessions Vol 1[:]
[:en]Δευτέρα 19/12 απογεματάκι στις 17:30 σας περιμένουμε στο στέκι μας στη Φιλοσοφική δίπλα από το αμφιθέατρο Β, για να παρακολουθήσουμε συλλογικά το A Woman Under the Influence και να κουβεντιάσουμε μετά το τέλος της. Θα υπάρχει και ρόφημα έκπληξη.
Psy-movie sessions vol.1
Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας★
[:]
[:en]Νύχτα ενίσχυσης από τα Αυτόνομα Σχήματα Ψυχολογίας και Φυσικού[:]
[:en]
[:]
Αφίσα που κυκλοφορεί στην πόλη για τις μετακινήσεις από τα αυτόνομα σχήματα του ΑΠΘ
[:en]
[:]
[:en]H έμφυλη βία δεν κρύβεται μόνο στα σκοτεινά σοκάκια.[:]
[:en]Στις 2/10/2016, ξημερώματα Κυριακής, 3 άνδρες επιτίθενται σε ζευγάρι φοιτητών, τους ληστεύουν και κακοποιούν σεξουαλικά την κοπέλα. Τις επόμενες μέρες, η καταγωγή των 3 δραστών οδήγησε στο γνωστό ακροδεξιό ιντερνετικό παραλήρημα μίσους εναντίον προσφύγων και μεταναστών χωρίς ωστόσο την παραμικρή αναφορά στο προφανές του περιστατικού· ότι δηλαδή ο βιασμός δε γνωρίζει σύνορα φυλής ή καταγωγής παρά μόνο φύλου. Ο βιασμός δεν ανήκει στον «σύμπαν των μεμονωμένων περιστατικών» ˙ ο βιαστής δεν είναι μια σκοτεινή φιγούρα ενός άλλου κόσμου: είναι όλα κομμάτια στο συνεχές της πατριαρχικής καταπίεσης, είναι όλα κομμάτια της κακοποιητικής πραγματικότητας που βιώνουμε. Ο βιασμός υπάρχει εκεί που βιώνεται η έμφυλη εξουσία, εκεί που η ανδρική κυριαρχία αφήνει τα βίαια σημάδια της.
Σε παρόμοια περιστατικά, όταν το κυρίαρχο ρητορικό κατασκεύασμα εξαντλήσει τα εθνικά και ψυχολογικά μοτίβα απόδοσης ευθύνης, τοποθετείται ακόμη και το θύμα σε ρόλο φταίχτη (victim blaming). Πάντως, είτε έχουμε μπροστά μας την γυναίκα «που τα θελε γιατί προκάλεσε» ,είτε έχουμε μπροστά μας τη γυναίκα-θύμα που λαμβάνει την «απαραίτητη ψυχολογική συμβουλευτική» , η έμφυλη βία ούτε κρύβεται ,ούτε απαλύνεται: Από τα σφυρίγματα και τα μπανιστήρια στο δρόμο, τις προσβολές στο λεωφορείο μέχρι τη «συζυγική εστία» και τους χώρους δουλειάς, η γυναίκα συνεχίζει να βιάζεται.
Σημαντικό στοιχείο της ιστορίας είναι επίσης το γεγονός ότι μετά τη σύλληψη των δραστών κατασχέθηκε σημαντική ποσότητα ναρκωτικών την οποία φέρονται να διακινούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Ροτόντας και των πανεπιστημίων. Τόσο οι ρατσιστές λιβελογράφοι όσο και ‘’σοβαρά’’ media της Θεσσαλονίκης απαίτησαν την αύξηση της αστυνόμευσης στην περιοχή και την παρουσία της εντός του Campus με πρόσχημα την αποκατάσταση της ασφάλειας και την πάταξη του φαινομένου της διακίνησης ναρκωτικών παραγνωρίζοντας ότι οι λούμπεν «παραβατικές» συμπεριφορές και οι πιάτσες αποτελούσαν ανέκαθεν κοινωνιολογικό φαινόμενο των μητροπόλεων.
Η συνέχεια αυτών των στρεβλώσεων βρίσκει στην είσοδο της φιλοσοφικής σεκιουριτάδες με αλεξίσφαιρα, οι οποίοι αξιοποιώντας τις εμπειρίες της μαφιόζικης νύχτας, καλούνται με τους ίδιους όρους να αποκαταστήσουν το «αίσθημα ασφάλειας» στους πανεπιστημιακούς χώρους. Αυτή η συνθήκη έρχεται να επικυρώσει την απονεκρωμένη ατμόσφαιρα που επικρατεί στο πανεπιστήμιο τα τελευταία χρόνια.
Μέσα από την καλλιέργεια κλίματος φόβου και ανασφάλειας, ισχυροποιείται η συντηρητική πολιτική ατζέντα της πόλης(εκκλησία, κομμάτια της τοπικής αυτοδιοίκησης, του εμπορικού κόσμου και του κοινωνικού συνόλου) στο δημόσιο λόγο στρώνοντας το έδαφος για την περαιτέρω εμφάνιση και επέκταση ακροδεξιών και εθνικιστικών μορφωμάτων. Οι κορώνες για αύξηση της αστυνόμευσης, πέραν της πλήρους απουσίας κοινωνικής γνώσης σχετικά με την εμφάνιση και καθιέρωση των εν λόγω φαινομένων (καθώς η πιάτσα και η μητροπολιτική βία δεν εξαφανίζεται απλώς επανατοποθετείται), παραγνωρίζουν την εν γένει παρουσία της αστυνομίας μέσα στο υπάρχον μοντέλο διαχείρισης.
Όμως, αυτό που για κάποιους είναι μια πάντα δεδομένη ασφάλεια για κάποιες άλλες τα πράγματα δεν είναι έτσι, καθώς η γυναικεία γεωγραφία στις πόλεις νοηματοδοτείται διαφορετικά: κάνουμε σχέδια «επιστροφής στο σπίτι», δεν περνάμε από στενά, κρατάμε τα κλειδιά ανάμεσα στα δάχτυλα μας, αλλάζουμε δρόμο όταν αντιληφθούμε αντρική παρουσία.
Τα βιώματα μας αυτά δε θα γίνουν πρόφαση για την περεταίρω επιβολή της συνθήκης ελέγχου στους χώρους που κινούμαστε.
Αυτόνομο Σχήμα Ψυχολογίας ★
[:]
[:en]Καταγγελία για τις συνθήκες εργασίας στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο της ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο[:]
[:en]Αρκετούς μήνες τώρα, οι εργαζόμενοι του Ξενώνα Ασυνόδευτων Ανηλίκων Αιτούντων Άσυλο της ΑΡΣΙΣ στο Ωραιόκαστρο έχουν κυριολεκτικά εξαναγκαστεί να προσφέρουν την εργασία τους «εθελοντικά», καθώς παρέμεναν για 10 μήνες απλήρωτοι. Με το εξώδικο που στάλθηκε στην εργοδοσία στις 27/04, με την οποία ζητούν την εντός 24ωρών αποπληρωμή τους, δίνονται στους εργαζόμενους 2 μισθοί, με την υπόσχεση ότι μέχρι τέλη Μαΐου θα τους αποπληρωθούν άλλοι έξι. Μέσα σε αυτό το διάστημα και λίγο πριν την εκπνοή της προθεσμίας τους καταβάλλεται άλλος ενάμιση μισθός. Όλο αυτό το διάστημα, παρότι παρείχαν κανονικά τις υπηρεσίες τους όπως ακριβώς ορίζει η σύμβαση εργασίας τους και βρίσκονταν σε συνεχείς διαπραγματεύσεις με την εργοδοσία για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων τους, η μοναδική απάντηση ήταν πως δεν υπάρχουν χρήματα! Με ομόφωνη απόφαση οι οχτώ εργαζόμενοι (και μέλη του σωματείου)ξεκινούν από σήμερα 1/6 επίσχεση εργασίας στον ξενώνα ασυνόδευτων ανηλίκων αιτούντων άσυλο έως ότου εξοφληθεί το ποσό που η εργοδοσία τους χρωστάει (7μήνες). Η κίνηση τους αυτή δεν έχει σκοπό να ασκήσει πίεση στους ανήλικους χρήστες της δομής, αλλά στην εργοδοσία και γι’ αυτό το λόγο λειτουργούν με προσωπικό ασφαλείας.
Σε παρόμοια συνθήκη βρίσκονται εργαζόμενοι της ΜΚΟ Άρσις και στις Κοινωνικές Δομές Άμεσης Αντιμετώπισης της Φτώχειας,οι οποίοι με κινητοποιήσεις διεκδικούν από τις αρχές Νοέμβρη την άμεση καταβολή των δεδουλευμένων τους, αλλά και στον ξενώνα Εστία όπου λίγους μήνες πριν οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε επίσχεση εργασίας ζητώντας και αυτοί τα δεδουλευμένα τους.
Το συγκεκριμένο παράδειγμα, είναι χαρακτηριστικό των γενικότερων εργασιακών συνθηκών που επικρατούν στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις: απλήρωτες υπερωρίες, «μπλοκάκι» αντί για ασφάλιση, αναγκαστικός «εθελοντισμός», 3μηνες συμβάσεις και ηθικοί εκβιασμοί στο όνομα μιας αμφιλεγόμενης «φιλανθρωπίας». Στο όνομα της υποτιθέμενης «κοινωνικής προσφοράς» επιτελούνται συστηματικά σφοδρές καταπατήσεις της εργατικής νομοθεσίας (συνεχόμενες υπερωρίες, δουλειά τα Σαββατοκύριακα και τις αργίες ή ακόμη και απλήρωτη εργασία για μεγάλα χρονικά διαστήματα), που κρύβονται πίσω από την ταμπέλα του εθελοντισμού. Αυτό που τείνει να «ξεχνάει» επιμελώς η εκάστοτε εργοδοσία είναι πως πρόκειται για εργαζόμενους και όχι για εθελοντές. Εκμεταλλευόμενοι την ηθική δέσμευση των εργαζομένων απέναντι στους εξυπηρετούμενους, τα αφεντικά πατούν ακριβώς πάνω σε αυτή τη σχέση και χρησιμοποιούν τον εκάστοτε εξυπηρετούμενο (στην παρούσα περίπτωση τους ασυνόδευτους ανήλικους) ως μέσο πίεσης για να αποτρέψουν τον οποιοδήποτε διεκδικητικό αγώνα. Οι οργανώσεις «υπεράσπισης των ανθρώπινων δικαιωμάτων» φαίνεται ότι σέβονται τα δικαιώματα όλων πέρα από αυτούς που δουλεύουν σε αυτές.
Ας επιστρέψουμε στην συγκεκριμένη περίπτωση, στη συγκεκριμένη ΜΚΟ. Βασικό επιχείρημα της εργοδοσίας για αυτήν την παρατεταμένη καθυστέρηση των δεδουλευμένων είναι η μη ρευστοποίηση των κονδυλίων για το συγκεκριμένο πρόγραμμα, η μη έγκαιρη καταβολή δηλαδή των χρηματοδοτήσεων από τον χρηματοδότη φορέα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι το Υπουργείο Εργασίας. Τι ισχύει όμως αναφορικά με την καθυστέρηση της χρηματοδότησης; Ο μόνος υπόχρεος έναντι των εργαζομένων είναι ο εργοδότης, δηλαδή η διοίκηση της ΜΚΟ, η οποία και οφείλει να καταβάλλει έγκαιρα τη μισθοδοσία τους, ανεξαρτήτως της ροής χρηματοδότησης. Το πώς θα ρυθμιστεί κάτι τέτοιο είναι ζήτημα της εργοδοσίας και όχι του εργαζόμενου, ο οποίος παρέχει κανονικά την εργασία του και δικαιούται να αμείβεται κανονικά. Εξάλλου, είναι αστείο να θεωρείται πως δεν υπάρχουν χρήματα στις ΜΚΟ που ασχολούνται με «το μεταναστευτικό», με την περίσσια των χρημάτων που ρέουν σε αυτό το τεράστιο πλυντήριο συνειδήσεων (ευρωπαϊκά κονδύλια και κρατικές επιδοτήσεις). Προφανώς σε αυτήν την περίπτωση το ότι δεν υπάρχουν τα χρήματα για να λειτουργήσει μια δομή δεν είναι ευθύνη των απλήρωτων εργαζομένων, αλλά αυτών που έχουν αναλάβει την υλοποίηση του εκάστοτε έργου.
Ως Σωματείο Βάσης Εργαζομένων στο χώρο της ψυχικής υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, δε μπορούμε παρά να δηλώσουμε την αμέριστη και αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη μας στον αγώνα των εργαζομένων της ΑΡΣΙΣ και να τους στηρίξουμε ενεργά στη δίκαιη διεκδίκησή τους. Τασσόμαστε, λοιπόν, σε κοινό μέτωπο αγώνα για την αξιοπρέπεια όλων μας, υπερασπιζόμενοι/ες συλλογικά και αποφασιστικά τα εργατικά μας συμφέροντα απέναντι σε αυτά των αφεντικών, ξεκάθαρα ενάντια στις λογικές και πρακτικές της φιλανθρωπίας και του εθελοντισμού που προωθούν οι ΜΚΟ. Με όπλο μας την αλληλεγγύη οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα και δεν αφήνουμε κανέναν/καμία μόνο/η απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία.
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΑΠΛΗΡΩΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ ΤΗΣ ΜΚΟ ΑΡΣΙΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ ΤΟΥΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ
Παρασκευή 3/6 στις 14:00
Παρασκευή 10/6 στις 14:00
στα γραφεία της ΜΚΟ Άρσις (Πτολεμαίων 35 & Συγγρού)
Αναδημοσίευση από: https://svepsykoi.espivblogs.net[:]
[:en]Εκδήλωση Σχήματος και παρουσίαση σωματείου βάσης στο χώρο της Ψυχικής Υγείας[:]
[:en]
[:]